Na Łazarzu bywałem często. Na ulicy Karwowskiego mieszkała moja babcia. Idąc w odwiedziny do babci od ulicy Głogowskiej, przechodziłem przez Rynek Łazarski, a następnie krótką uliczką, która łączyła się z drogą gruntową prowadzącą do Łukaszewicza. Wtedy jeszcze nie wiedziałem, że ta krótka uliczka, zwana Kącik, to najkrótsza ulica w Poznaniu.
Uliczka liczy zaledwie 22 metry, swój początek ma na skrzyżowaniu z rynkiem Łazarskim i szybko się kończy. Wytyczona została w latach 30. XX wieku. Podczas II wojny światowej – do 1945 roku zwała się Stieglitzweg. Dzisiejszy kształt ulica uzyskała w latach 60. tych XX wieku.
Przy ulicy Kącik znajdują się tylko dwa budynki – kamienica pod numerami 1 i 3, natomiast pod numerem 5 znajduje się pawilon handlowy. Przy ulicy są miejsca parkingowe oraz chodnik dla pieszych. Pawilon handlowy Społem, też zresztą zwany „Kącik”, znajduje się w tym miejscu już od lat 70. ubiegłego wieku.
Następne w kolejności najkrótsze ulice to: Cybińska na Śródce – ok. 30 m, oraz ulica św. Jacka – niecałe 50 m.
Podobne artykuły:
Ulica Jana Henryka Dąbrowskiego – najdłuższa ulica w Poznaniu