Park Wilsona to najstarszy poznański park publiczny. Został udostępniony w 1902 roku, ale jeszcze do roku 1904 trwały prace nad jego urządzeniem.

Park znajduje się na poznańskim Łazarzu między ulicami Głogowską, Berwińskiego i Matejki i ma powierzchnię 7,2 ha.

Jak powstał park

Początki parku sięgają 1834 roku, kiedy to powstała szkółka drzew i krzewów ozdobnych przeznaczonych do obsadzania ulic, założona przez Towarzystwo Upiększania Miasta. Znajdowała się tam bardzo bogata kolekcja roślin, stąd też nazywano to miejsce Ogrodem Botanicznym. Ogród ten składał się z dwóch części: krajobrazowej i geometrycznej. W części krajobrazowej znajdowało się alpinarium, z którego wypływał strumień zasilający dwa stawy.

W 1911 roku odbywała się w Poznaniu wielka impreza wystawiennicza – Wschodnioniemiecka Wystawa Przemysłu, Rzemiosła i Rolnictwa. Teren parku został włączony w granice wystawy, a w części geometrycznej powstała Palmiarnia.

W 1926 roku dla z okazji 150. rocznicy powstania Stanów Zjednoczonych park nazwano imieniem 28. prezydenta USA Thomasa Woodrow Wilsona, laureata Nagrody Nobla, który przyczynił się do odzyskania przez Polskę niepodległości. Wkrótce powstało nowe wejście główne od strony ulicy Głogowskiej oraz nowe ogrodzenie.

W 1928 park znalazł się na terenach Powszechnej Wystawy Krajowej, powstała wtedy parkowa fontanna. 4 lipca 1931 odsłonięto pomnik prezydenta Wilsona ufundowany przez Ignacego Jana Paderewskiego. Z uroczystości odsłonięcia pomnika przeprowadzono pierwszą w historii Polski bezpośrednią transmisję radiową do Ameryki.

Autorem pomnika był znany amerykański rzeźbiarz John Gutzon de la Mothe Borglum, twórca monumentalnych rzeźb w zboczu Góry Rushmore, przedstawiających twarze czterech prezydentów Stanów Zjednoczonych. Pomnik został zniszczony przez Niemców.

W 1936 roku powstała w parku istniejąca do dziś muszla koncertowa. Od 1951 do 1990 roku park nosił imię Marcina Kasprzaka, a na miejscu pomnika Wilsona, odsłonięto w 1963 pomnik rewolucjonisty. W 1990 przywrócono przedwojenną nazwę, a postać Marcina Kasprzaka zastąpiło w 1994 popiersie prezydenta Wilsona.

Jeden z najpiękniejszych parków Poznania

W latach 1992-1994 trwała rewitalizacja parku. Zrekonstruowano wejście główne, przywrócono taras wokół fontanny, a także rzeźby z bramy wejściowej pochodzące sprzed 1929, autorstwa Edwarda Haupta. Dziś park Wilsona jest jednym z najpiękniejszych parków Poznania.

Gdy wejdziemy do parku od przez bramę od strony ulicy Głogowskiej ujrzymy jedno z najbardziej znanych miejsc w parku – przepiękny staw. To miejsce szczególnie lubią dzieci, które karmią tam gołębie i kaczki. Sam pamiętam, gdy byłem kilkuletnim dzieckiem, jak babcia zabierała mnie do parku i karmiliśmy kaczki.

Na środku stawu znajduje się tzw. “kacza wyspa”.

W parku znajdziemy dwa bardzo okazałe drzewa – pomniki przyrody: platan o obwodzie pnia 410 cm i wierzba o obwodzie 430 cm. Niedaleko stawu mamy niewielki skalniak – alpinarium, z którego wypływa sztuczne źródełko. Z drugiej strony parku znajduje się jedna z największych atrakcji miasta – Palmiarnia Poznańska.

Uwolnienie Andromedy przez Perseusza – rzeźba zlokalizowana w centralnej części parku, z tyłu widoczna Palmiarnia

Park znajduje się w samym centrum miasta, z dworca Głównego do parku dojdziecie spacerkiem w kilkanaście minut. Jeśli poruszacie się komunikacją miejską, dojedziecie tramwajami nr 5, 8 i 14 lub autobusem nr 164. Przy parku na skrzyżowaniu ulic Głogowskiej i Berwińskiego znajduje się stacja Poznańskiego Roweru Miejskiego.

Park otwarty jest przez cały rok w godzinach od 5.00 do 22.00. Piękna wiosenna pogoda zachęca do tego, żeby wybrać się na spacer.